Bir  gün  sesim  kısılacak.

O  gün  sokaklar, ayak  sesimi  duymayacaklar.

Tilâvetimi  dinlemeye  alışık  mabedin  duvarları  ve  insanlar, sükûtumun  da  farkında  olduklarını  hatırlayacaklar  ve  belki  de  daha  iyi  anlaşılacağım.

Bir  gün  çatımdaki  bacalarım, mezar  taşım  gibi  duracaklar.

Ve  o  gün, sükût  günüm  olacak!

Her  zamankinden  daha  sade  bir  sofrada, sessiz  bir  şekilde  yemeklerini  yiyecek  yakınlarım; Lokmalarını  bensizliğe  banmayı  deneyecekler.

Dışarıda  çevre, belki  bulutlu, yağmurlu, belki  güneşli  olacak… Fakat  gürültülü  olmayacak!

Perdeleri  inik, çiçekleri  mahzun, içi  loş  bir  evde, o  gün,  az  konuşulacak  ve  dünya  kelâmından  ziyade  İlâhi  tecelliden  söz  edilecek.

O  gün  kapıların, duvarların, tavanların  çerçevelediği  evimde  bir  durgunluk  içinde  akşam  olacak… Gün  hüzünlü, gece  daha  matemli  geçecek.

O  gün  bir  hatırayı  incitmekten  korkan  ayaklar, ıssızlığın  nâmütenahiliğini  adımlamayı  deneyecekler.

Dünya  dedikoduları, sükûtumun  asaletini  bozamayacak.

Gazeteler  işaretlenmekten, kitaplar  okunmak  için  yarını  beklememeyi  öğrenecekler.

Ne  masal  söylenecek, ne  fıkra  dinlenecek!

Cadde  boyunca  klakson  çalan  otomobillerin  gürültüsü  de, çocukların  cıvıltısı  da, simitçilerin  çığlığı  da, gençlerin  kahkahası  da  kapalılığıma  sınır  olarak  çizdiğim  yerlerden  beriye  geçemeyecek.

O  gün  dostlarım  eğlenmeyecek; yakınlarım  beyaz  giymeyecek.

Minareden  o  gün,  başka  hoca  efendinin  sesi  duyulacak.

Artık, cemaatime  dönerek  Kur’an  okumayacağım.

Sarığım  ve  kocaman  cüppem  bir  poşete  konularak  yalnızlığa  terk edilecek.

Akreple  yelkovan, daha  yavaş  dönecekler  ve  tek  bir  sükût  günü, takvimin  arkasına  not  düşülecek.

Bir  zamanlar  üzerinde  dolaştığım  caminin  avlusunda,  kalabalık  insanlar  ve  gölgeler  birbirinin  elini  benim  için  sıkacak…

Ve  dört  tarafımın ve  üstümün  toprak  duvarlarla  kaplı  yeni  evimde  sessizce  fakat  özlemle  bekleyeceğim.

İşte  benim  sükût  günümdür  o  gün; zamanı  gelince  sizin  de  sükût  gününüz  olacak.

Sükûtumuzun, hayır  dualarla  ses  getirmesi  temennisiyle…

Abdurrahman KARAL