Dünya Çocuk Günü, dünya üzerinde kendi boyunu aşan problemlerle boğuşan çocuklara bir teselli niteliğinde olan bir gündür. Dünya Çocuk Günü, gecenin karanlığını aydınlatan sokak lambası gibidir. Milyarlarca insanın yılda en azından bir kez tebessüm ettiği bir gündür.

   Dünya Çocuk Günü denince aklıma eşitlik, sevgi ve mutluluk gibi kelimeler geliyor. Çünkü Dünya Çocuk Günü’nde her çocuk eşittir. Hepimizin topraktan gelip toprağa gideceği gerçeği bugünlerde çok sık unutuluyor. Bazı çocuklar kendilerini herkesten çok üstte sanıyorlar. Bu sebeple, herkesin diniyle, diliyle, ırkıyla, maddî durumuyla, dış görünüşüyle dalga geçiyor. Fakat Dünya Çocuk Günü’nde Müslüman’la Hristiyan, Türk’le Sırp, siyahla beyaz, zenginle fakir, kısayla uzun eşittir. Aralarında hiçbir fark yoktur, olamaz.

   Dünya Çocuk Günü denince aklıma gelen ikinci kelime ise sevgi. Günümüzde sevgisiz büyüyen, anne ve babasının ağzının kulaklarına yaklaştığını dahi görmeyen çocuklar var. Dünya; savaş ortamında büyüyen, maddi zorluklar çeken aileler ve onların sevgi musluğundan bir damla su akması için her şeyini feda edebilecek çocuklarıyla dolu. Dünya Çocuk Günü’nde herkes birbirini sever ve çocuk, yaşlı fark etmeden herkes birbirine kucak açar.

   Dünya Çocuk Günü denince aklıma gelen son kelime ise mutluluk. Bir gün bile yüzü gülemeyen, hayatındaki dev sorunlarla karşı karşıya gelmekten bitkin düşen çocuklar Dünya Çocuk Günü’nde diğer çocuklarla beraber gülüyor, eğleniyor, mutlu oluyor, bir gün bile olsa yaşadıkları hayatın keyfini çıkarıyorlar.

   Kısacası, Dünya Çocuk Günü’nün mükemmel bir gün olduğu inkâr edilemez. Lâkin uçurumdan düşmek üzereyken elini bize doğru uzatan çocukların elini tutmazsak Dünya Çocuk Günü bugün olduğu gibi her zaman çocukların yüzünü sadece bir günlüğüne güldürüp ertesi gün onları ebedî bir mutsuzluğa teslim edecek.