Dervişoğlu'ndan Fedakârlık  Örneği 

Giresun'un Bulancak İlçes'inde 7 yıldır Multipl Skleroz (MS) hastası olan Aslan Dervişoğlu'nun eşi Nuray Dervişoğlu örnek olabilecek bir fedakârlık örneği sergiliyor. 

Kendi ailesi tarafından terk edilen yatağa mahkûm eşinin en büyük destekçisi olan Nuray Dervişoğlu, yalnızca yatalak eşinin değil iki çocuğunun da geçimini sağlamak da ona düşüyor. 

Bulancak İlçesi'nde yaşayan Nuray Dervişoğlu, 7 yıl önce MS hastalığına yakalanarak yatağa mahkûm olan eşi Aslan Dervişoğlu'na gözü gibi bakıyor. Eşinin yanından bir an olsun ayrılmayan Nuray Dervişoğlu, tam bir fedakârlık dersi veriyor.  

"İkimizden birisi bu dünyadan göçene kadar beraber olacağız” 

MS hastası eşinin kendisine isterse boşanabileceğini dahi söylemesine rağmen böyle bir şeyi aklından dahi geçirmediğini ifade eden fedakâr Eş Nuray Dervişoğlu; “Yaklaşık 7 yıl önce eşimde hastalık belirtileri görülmeye başlayınca doktora gitti. Doktordan geldiğinde bana; “Benim bu hastalığımın sonu yatağa mahkûm olmaktır ve tedavisi mümkün değildir. Henüz yaşın genç istersen boşanabilirsin. Hakkımı  helal ediyorum” dedi. Ben ise ölünceye kadar beraber olacağımızı  söyledim. 

Şimdi ise zaman zaman bizim üzüntümüzü, çektiklerimizi ve kendisinin çaresizliğini görünce evden kovuyor, bağırıyor, beni terk edin diyor. Ben ise çektiklerimize değil eşimin bizi kovmasına üzülüyorum. Bu yüzden beni kovdu diye intihara bile kalkıştım. Çünkü ben olmasam eşim bir bardak suyu dahi içemez.Eşimi terk etmek ölüme mahkum etmektir.” 

Eşinin hiçbir sosyal güvencesi olmadığını, eşinin ihtiyaç duyduğu ilaçları dahi eczaneye borç  ederek aldıklarını belirten Nuray Dervişoğlu; “ Hiçbir gelirimiz yok. Biz açlığa yokluğa dayanabiliriz. Ama çocuklarımın anne ekmek yok mu demesi içimizi sızlatıyor. Eşimin ilaçları  için dahi eczaneye bin TL'ye yakın borcumuz var. Çocuklarımın okul ihtiyaçlarını da öğretmenleri karşılıyor.” 

“EMEKLİLİK İÇİN 10 BİN TL'YE İHTİYACIM VAR” 

Eşinin fedakarlığı karşısında bir an önce ölümü beklediğini ifade eden MS Hastası Aslan Dervişoğlu ise; “Ben çaresiz yatağa mahkum oldum. Eşim beni sırtına alıp gezdiriyor. Yemeğimi o yediriyor. Altımı bezliyor. Bütün bu çektikleri yetmiyormuş gibi bir de ekonomik sıkıntı içerisindeyiz. Bir ekmek almaya dahi ihtiyacımız var. Bütün ailem beni terk etti. Ama eşim yanımda. Tek isteğim sağlığımda sosyal güvencem vardı. Malulen emekli olabilmek için biraz prim ödemem gerekiyor. Prim borçlarımı ödeyebilmek içinde yaklaşık 10 bin TL'ye ihtiyacımız var. Emekli olmayı fedakâr eşim ve çocuklarım için istiyorum.” diye gözyaşı döktü.