Devleti Yönetenler Bizim 77 Yılda Yaptıklarımızdan Utanın ve Vilayetliğimizi Geri Verin

Şebinkarahisar ve Suşehrinin yerel basınından çıkan haber ve yazılardan anlıyorum ki ikinci 60 yıllık büyük yarışa hazırlanıyoruz. Yeterli enerjimizi toplamışız.

Yalnız Şebinkarahisar’ın ikinci çıkacağı 60 yıllık yolun başlangıcında yazılar çeşitlenmiş, tek tip değil gurbetin büyük şehirlerinde değişik partilerde politika yapan siyasi partilerin işleyişini olaylara hangi pencereden nasıl baktığını bilen hemşehrilerimizle, üniversitelerde öğretim üyeliği yapan akademisyen hemşehrimizin yazıları ayakları yere basan gerçekçi yazılar.

Şebinkarahisar’ın ilk vilayet oluşunda benim hatıramda kalan, bir çocuğun yaşadığı korku dolu bir gece ve yediği bir ton sopa var.

1959-60 yıllarında büyüklerimiz Şebinkarahisar’ ı vilayet yapmış Ankara’dan dönmek üzere oldukları şehre yayılmıştı. Bizlerde Saraç mahallesinin en büyüğü ilk okul dördüncü sınıfına giden yirmiye yakın çocuk Şebinkarahisar’ı vilayet yapan büyüklerimizi karşılamak üzere mahalleden Suşehrine doğru yola çıktık. Çocuk aklımızla ne kadar gittiğimizi bilmiyoruz. Geçtiğimiz köyün Kınık olduğunu çok sonraları öğrendim. Hava karardı biz yola devam ettik. Ta ki Şebinkarahisar'ı vilayet yapan büyüklerimizin konvoyuyla karşılaşana kadar Otobüslerle, kamyonlarla, jiplerle davul zurna çalarak yanımızdan gelip geçtiler. Biz kaldık yirmi çocuk gece karanlığında yollarda. On yaşında olanlar belli etmemeye çalışsa da küçükler korkudan ağlamaya başladı. Biz bazen koşarak bazen yürüyerek ağlaya-zırlaya gece yarısına doğru mahalleye geldik ki bütün mahalle ayakta, çocuklardan anasına yakalananın kulakları anasının elinde babasına yakalanın kulakları babasının elinde kaldı. Sokakta başlayan dayak evde devam etti.

Saraç mahallesinin 10 yaş ve altı erkek çocuklarının hepsi kemikleri dinlenmiş olarak o gece yatağa girdi.

Şimdi ben bu olaydan 50 yıl sonra Devleti yönetenlere şöyle bir yazı yazmayı çok isterdim.

Devleti yönetenler bizim 77 yılda yaptıklarımızdan utanın ve Şebinkarahisar’ın vilayetlik hakkını geri verin.

Biz sizden çocuğumuzu ilkokula göndermeden doktor diploması mı istiyoruz?

Biz çocuğumuza ilkokulu, ortaokulu liseyi okuttuk üniversite imtihanına hazırladık tıp fakültesini kazandırdık altı yılda orda okuttuk. Verin artık bizim çocuğumuzun diplomasını.

Siz zannediyorsunuz ki biz 77 yıldır, Çetin Altan'ın ''Türk'ün Türke Propagandası'' dediği gibi Şebinkarahisarlılarda kendi gazetelerimizde, internet sitelerimizde kendi kendimize propaganda yapıyoruz. Kendimiz söyleyip kendimiz dinliyoruz.

Toplantılar yapıyoruz. Bütün dernek başkanlarımız sırayla konuşma yapıyor, en çok bağıran en çok alkışı alıyor. Aynen bizim gibi yapan komşu ilçemizle birbirimizin enerjisini tüketiyoruz.

Biz 77 yıldır ceviz memleketi Şebinkarahisar'a her yıl üçbin ceviz fidanı diktik. Şebinkarahisar'ın dağı taşı ceviz ormanı.

Şehre ister Giresun yolundan, ister Suşehri yolundan ister Alucra yolundan girin nasıl Akdenizliler bütün şehirlerinin girişlerinin yol kenarlarına portakal, limon ağaçları dikmişler bizde Şebinkarahisar’ın bütün yollarına şebin cevizi diktik.

Şehir içindeki caddelerde, sokaklarda, parklarda gördüğümüz binlerce ceviz ağacını gelmiş geçmiş belediye başkanlarımız yetiştirdi.

İstanbul’daki köy derneklerimiz şehirden kendi köylerine kadar bütün yol kenarlarına ceviz ağacı dikti. Her köyün etrafında uygun yerlere bir ceviz ormanı kurdular. Derneklerimiz o cevizlerin bakımını yapmak için her dernek bir hemşehrimizi görevlendirdi. Yüzden fazla hemşehrimize iş sahası açmış oldu.

Biz Malatyalılar gibi sadece eşekle taşların başına toprak taşıyıp kayısı yetiştirmedik. Eşeklerin de çıkamadığı yerlere de sırtımızla toprak taşıyıp ceviz yetiştirdik.

Şimdi 77 yıldır ekip büyüttüğümüz ceviz ağaçlarından toplanan meyveler köylerdeki ve şehirdeki ceviz kırma evlerine (bacasız fabrikalar) geliyor.

Binlerce hemşehrimiz ceviz kırma evlerinde çalışıyor çoluğunun çocuğunun nafakasını çıkarıyor hiçbiri göçü düşünmüyor.

Ceviz kırma evlerinde hazırlanan iç cevizler mobilyacı esnaflarımızın yaptığı sandıklara yerleştirilip yüzlerce kamyoncu esnafımız tarafından büyük şehirlere taşınıyor. Kırılan ceviz kabuğu bile Şebinkarahisar’a önemli bir kazanç sağlıyor.

Sadece Türkiye'nin değil Dünyanın ceviz piyasası Şebinkarahisar’dan soruluyor. Ceviz ihracından ülkemize her yıl on milyonlarca dolar döviz girişi sağlıyoruz.

Malatyalılar kayısılarının yanına Şebinkarahisar’dan ceviz, pestil, dut, Giresun’dan fındık alıp Malatya pazarlarını kurdular. Hem Malatyanın kayısı üreticisinin yüzünü güldürdüler hem de büyük şehirlerde yüzlerce Malatyalıyı Malatya pazarında istihdam ettiler ya; onlar bizden öğrendiler. Çünkü bizde kayısının da en güzeli yetişiyor. Bizde fıstıkta yetişiyor geriye bir leblebi kalıyor, onu da nerden olsa alıyoruz.

Türkiye'nin bütün büyük şehirlerinde  açtığımız Şebin pazarlarında hem Şebinkarahisar’ın mahsulünü değerlendiriyoruz. Hem de hemşehrilerimizi o dükkanlarda çalıştırarak iş bulmuş oluyoruz.

Bir şehrin büyümesinin, ekonomisinin canlı olmasının ilk şartının denize açılmak olduğunu bildiğimiz için, devletimiz iş makinalarıyla Eğribel'e tünel açmayınca biz 77 yıldır boş durmadık kazma kürekle Eğribel'e tünel açıp Karadenize çıktık. Tıkanmış nefes borumuzu açtık.

Dedelerimiz, babalarımız zamanında başta Giresun merkez olmak üzere bütün sahil ilçelerimizdeki hali vakti iyi olan hemşehrilerimiz yaz tatili için sıfır nemli Şebinkarahisar'a yayla yapmaya gelirlerdi.

O zamanlarda Türkiye de turizmin 'T' harfi bilinmezdi. Babalarımızın dedelerimizin yaptığı turizmcilikten ne olacak biz şimdi turizmin ilmini yaptık. Şebinkarahisar’da he rbirinde 50-100 kişinin çalıştığı beş yıldızlı otellerin bazılarını gurbette gücü yeten işadamı hemşehrilerimiz yaptı. Bazılarını da yerel yöneticilerimizin öncülüğünde bir araya getirilen hemşehri şirketleri yaptık.

Mayıs ayından ekim sonuna kadar yayla otellerimizde yer bulunmuyor.

Devleti yönetenler siz zannediyorsunuz ki babalarımızın, dedelerimizin yaz aylarında misafir ettiği sahilli hemşehrilerimizin çocuklarını torunlarını biz Eğribel dağının başına kaçırdık. Oralara yazlık villlalar yapıyorlar.

Belediyemizin Şebinkarahisar’da ürettiği arsalarda, sahildeki hemşehrilerimiz binlerce villa yaptırdılar; yaz kış bütün sahildeki hemşehrimiz Eğribel Osman Ağa tünelinden geçip Şebinkarahisara akıyor.

Ayrıca barajın kenarında suyla toprağı kavuşturduk. İkinci bir bağlar yarattık. Baraja bakan bütün topraklarımızda, yamaçlarda on binlerce ceviz, beyaz dut, karadut ağaçlarının dalları birbirine karışıyor. Barajın kenarındaki balıkçı lokantalarımızda katmer evlerimizde, çay bahçelerimizde ağaçların altındaki masalarda oturmaya yer bulunmuyor. Yüzlerce hemşehrimize iş kapısı oldu.

Barajda hertürlü su sporları yapılıyor. Tekne turlarında hemşehrimiz unutulmaz günler yaşıyor.

Şebinkarahisar her yıl gurbete giden hemşehrilerini peyderpey geri alıyor. Nüfus her yıl artıyor.

Şimdi enerjinizi nereye harcıyorsunuz derseniz önümüzdeki altı ay sonra genel seçimler var. Yerel politikacılarımızın her seçimde Şebinkarahisar’dan meclise gönderdiği milletvekilimiz tek kalmasın haklarımızı daha iyi savunsunlar diye, Şebinkarahisarlıların yoğun yaşadığı İstanbul’dan, Gebze’den nüfusumuza göre milletvekili çıkarabilmek için derneklerimizle, halk önderlerimizle, el ele vermiş kafa patlatıyoruz.

AV. MURAT TOKER