Barak Obasıyla Amerika’nın Barack Obama’sının
bu kadar yakın isim benzerliğinin çözümünü, biz tarihçilere
bırakalım. Bu araştırmalar neticesinde etkin bir illiyet bağı
kurulamasa da yetkililer turizm açısından, Alucra Barak köyünün
eski yaylası olan Barak Obasıyla, Amerika’nın Barack Obaması arasında
bir bağ oluşturabilirler. Hatta bu benzerlik nedeniyle, Sayın Obama’yı
Barak Obasına davet edebilirler. Biz, yaylaya göçten sonraki yaşamı
anlatmaya kaldığımız yerden devam edelim.
Obaya gelindikten sonra, öncelikle üretim aracı
olan hayvanlar yerleştirilirdi. Onların yemliklerine, geçen yıldan
hazırlanmış olan yem koyulurdu. Eğer yerler hala karla örtülüyse
yem koyma işi günlerce devam ederdi. Tirebolu’dan, Eynesil’den
ve daha birçok yerden gelmiş olan yüzlerce insan ve binlerce hayvan
öpüşüp koklaşarak hasret giderirlerdi yayla düzünde.
Günler geçtikçe çiçekler fışkırırdı
yayla topraklarından. Mis kokusuyla bin bir derde deva rengârenk çiçekler
ve buğulu sular deli ederdi adamı. Hayvanların sütleri ve diğer
ürünleri mis gibi kekik ve yayla çiçeği kokardı. Çocuklar öncelikle
Kuran mektebinde buluşurlar ve hasret giderirlerdi. Obada, geçen yıldan
hazırlanmış olan alanlara karalâhana, patates, soğan ve diğer
tarım ürünleri ekilerek işe başlanırdı.
Çobanlar heyledi mi sürüyü, obada hayat tam olarak
başladı demektir. Bu arada, hartaması bozulmuş çatıların hartamaları
değiştirilirdi. Genellikle erkekler ve gençler çama, oduna giderlerdi.
Çam kıranında Fidelik ve elim ateş oynamak gençlerin ve çocukların
buluşma oyunu, düğünü ve bayramı demekti.
Obada, bırakın insanları hayvanlar bile kavga
etmezlerdi. Problemli işler ehli vukufla çözüme kavuşturulurdu.
Bugün, yaylalarda nesli tükenmeye yüz tutmuş binlerce koyun ve onlarca
çoban köpekleri bulunurdu. Öğlen vakti küçükbaş hayvanlar süt
sağımı için bereye geldiler mi yaylacılar bayram ederlerdi. Yaylacının
dilinde ve gönlünde bere demek; fabrika demek, ürün demek, ekmek
demek, emek demek ve üretim demektir. Süt sağımından sonra kuzuların
bayramı başlardı. Ancak anasız ve öksüz kalmış kuzular yalnız
benim değil, yüreği olan herkesin gönlünü kan ağlatırdı.
Koyun kırkımından sonra oba kadınlarında hummalı
bir yün çalışması başlardı. Öncelikle iplik eğrilir, boyanır
ve dokumaya hazır olsun diye keleplenirdi. Dokuma tezgahı olan dağan
kurulur, seren ve kılıçlar hazırlanırdı. Bundan sonra, çorap,
kazak, dastar, çul, çuval, çanta, camadan, heybe ve daha niceleri
dokunurdu. Devir; köyü bırak yaylacının bile üretime katkıda
bulunduğu devirdi. Ah! Bir de makineleşebilseydi benim obalım…
Sütü ve yünü bir değer olan hayvanların, kemreleri
de gerek lahana gerekse patates gibi diğer doğal tarım ürünlerinin
üretiminde kullanılırdı.
Pazara, Kazık beli Yaylası veya Kara Ovacık Yaylasına
gidilirdi. Ancak sürü sahipleri yağ satıp mısır almak için Alucra’ya
giderlerdi. Nadiren de olsa beyaz mısır almak için Şiran’ a gidenlerde
olurdu.
O dönemde araba olmadığı için bu gidiş
gelişler atlarla veya tabanvaylarla olurdu. O dönemde halinden şikâyetçi
olanda çok olmazdı yayla düzünde. Rusya komünistmiş, Amerika kapitalistmiş
neyine yaylacının. Yerine göre bir kuzu bir bahçeden değerliydi.
Vargit çiçekleri açtıktan sonra, yaylanın tapulu
olduğu köylülere kırtılları da ödedin mi, artık ceniğe dönüş
yolu göründü demektir. Yayladan göç toplu olduğundan göç hazırlıkları
da toplu başlardı. Gelecek yıl için ot balyaları yerlerine yerleştirilir,
atların nalları çakılır, semerleri tamir edilir ve topluca yayla
göçü ceniğe doğru başlardı.
Ali Zafer TOPŞİR
