20.yüzyılın başları, Osmanlı Padişahları
ile ittihat ve terakkiciler gırtlak gırtlağa savaşıyor. Bu savaş esnasında
Balkanlar elden gitti, Afrika elden gitti, petrol bölgeleri elden gitti, gitti
de gitti... Sonuçta ne Osmanlı kaldı ne de ittihat ve terakki. Elde avuçta,
milyonlarca kilometre karelik koskoca imparatorluktan, 780000 kilometre karelik
yepyeni bir Cumhuriyetimiz doğdu.
1950’ li yıllar, bu
defa kavga Sayın İnönü ve Sayın Başbakan Adnan Menderes arasında. Bu kavga
esnasında Sayın Osman Bölükbaşı’ nın memleketi Kırşehir vilayetlikten silinip
ilçe bile yapılarak kavgadan nasibini alıyor. Cepheleşmeler, didişmeler,
boğuşmalar oldukça hararetle devam ediyor. Ancak ardından 1960 ihtilal’ i ve sonunda
iktidardan Sayın Menderes gittiği gibi yerine de Sayın İnönü gelmiyor. Artık
iktidar, önceleri Devlet Su İşleri Genel Müdürlüğü yapmış olan Sayın Süleyman
Demirel’ in.
1970’ li yıllar,
sağ-sol kavgası almış başını gidiyor. Komşunun çocuğu komşuya, hatta kardeş
kardeşe hasım olmuş. Bu savaş sonunda en az 5000 tane gencimizin hayatı
kayboluyor. En az 50000 civarında gençte ya sakat kalıyor, ya okulu bırakıyor
veya hayattan bıkıyor. Bu kavganın sonunda da askerler devreye giriyor, ortada
da ne sağ kalıyor ne sol. Bu defa iktidar da, yepyeni bir lider Sayın Turgut
Özal’ ı görüyoruz.
1990’ lı yıllar,
iktidara Sayın Erbakan gümbür gümbür geliyor gibi. Ancak bir grup askerlerle
28 Şubat kavgasına tutuşturuluyor.
Partisi bir defa kapatılıyor olmuyor, iki defa kapatılıyor olmuyor, bu defa
partisi içten bölünüyor, iktidardan uzaklaştırılıyor sonuçta iktidarda ne 28 Şubatçılar kalıyor ne de Sayın Erbakan.
İktidarda yepyeni bir lider, Sayın Recep Tayyip Erdoğan.
Yıl 2011, iktidarda ki koalisyon yapısı kendi içerisinde
ağır ağır kavgaya tutuşmaya başlıyor. Birbirlerine ağza alınmayacak laflar
ediyorlar. Şimdilik kavga devam ediyor. Ancak birileri “sıradaki gelsin” diyor
gibi geliyor bize.
Ali
Zafer TOPŞİR
