1500’ lü yılların başları, Endülüs Müslümanlarının
Osmanlı’ ya ihtiyaç duyduğu yıllar. Ancak güç zehirlenmesine kapılan Osmanlı,
sadece Endülüs’ ün yıkılışını seyretmekle yetiniyor. Hatta seyretmekle kalmayıp,
oradan kaçan Yahudileri, İstanbul’ a ve Selanik’ e yerleştirerek başına bela
alıyor. Yine aynı yıllarda; 700’ lü yıllardan beri yükselen İslami ilmi
çalışmalar, duraklama dönemine giriyor.
İslamın
ilmi çalışmalarının iyice durduğunu fark eden Abdulhamit Han Hz. Açtığı
okullarda Osmanlı’ nın geleceğini oluşturacak genç bilim ve üretim adamlarını
yetiştiriyor. Ne yazık ki 1. Dünya savaşı, Çanakkale savaşı ve Kurtuluş savaşı
derken “Bu kınalı koçlar” Anadolu Türkistan’ ına faydalı olamadan yok
ediliyorlar.
Yine
Anadolu Türkistan’ ın da, Osmanlı’ nın bozmadığı Roma ve Selçuklulardan kalma
köylerde büyüyen gençler bir ideal uğruna aç ve susuz kendilerini Cumhuriyetin
açmış olduğu Üniversitelerde yetiştirmeye çalışıyorlar. Öyle bir gayret
içindeler ki dillere destan olur. Sağcısı ve solcusuyla gece gündüz kitap okuma
ve bilimsel araştırma peşindeler. O yılların Orta Doğu Teknik Üniversitesi ve
Yüksek Öğretmen Okulu ilmi çalışmalara merkezlik yapıyor.
O da ne;
1. Dünya savaşında olduğu gibi bir el bu gençleri birbirleriyle çarpıştırıyor.
Aynı evde kardeş kardeşe, amca çocuğu dayı çocuğuna, hasım oluyor. Polis
polisle, öğretmen öğretmenle ve vatandaş komşusuyla gırtlak gırtlağa boğuşuyor.
Böylece o gelişmenin önü de kesiliyor.
1980’
lerin başından beri gerek merhum Necmettin Erbakan ve gerekse muhterem Fetullah
Gülen hoca efendi kavgasız dövüşsüz, birisi siyasi alanda , birisi de ilmi
alanda gençler yetiştiriyor. Fetullah hoca efendi Anadolu Türkistan’ ının
sınırlarını da aşarak bu gün 160’ dan fazla devlette bu çalışmalarını
sürdürüyor. O İslamın kılıçla girdiği yerlerden hızlı çıktığını ama ilim ve
ticaretle girdiği yerlerden hiç çıkmadığını görmüş görünüyor. Fakat bu defa da
yine bir el bu iki grubu bir birlerine gırtlak gırtlağa boğazlatmaya başladı.
Bizim
görevimiz, bu savaştaki ateşe odun atmak olmamalı. 1. Dünya savaşında ve 1980’
den önce yok edilen gençlerimizin akıbetine uğratmamalıyız.
Anadolu
Türkistan’ ın da artık ideolojiler dönemi ve ötekileştirme dönemi
bitmelidir. Özgürlükçü, adil, sosyal
adaletçi, emaneti ehline veren, kibir ve güç zehirlenmesinden arınmış, ayrıca
birbirini ötekileştirmeyen bir kadro hareketine ihtiyaç var.
Bu kadro
hareketini, oluşacak bir organizasyonla, Anadolu Türkistan’ ının her yerine
yayarak gerekli çalışmaları ve araştırmaları yapıp, bilim ve bilgiye dayalı,
ülkemizi üretim atölyesine dönüştürecek hale getirmek ve onları gözümüz gibi
korumak hepimizin görevidir. Gerek siyasi alanda ve gerekse bilimsel alanda
yetişmiş olan Anadolu Türkistan’ ının “Kınalı Koçlarını” gerek birbirlerine ve
gerekse küresel organizasyonlara kırdırmamalıyız.
Ali
Zafer TOPŞİR
