1980 den önce ki yıllarda
Ordu ilinden büyük olan Giresun’umuz şimdilerde Ordu iline peyk
olarak düşünülüyor. Güzel şehrim, seni bu hallere düşürenler
utansın. Liman, Kağıt fabrikası,Sunta fabrikası ve daha niceleri
mürül olup gittiler.Oysa Kümbet sende, Bektaş sende,Kale sende,Ada
sende.Kısaca eşsiz güzellikler ve tarih sende. Ancak Büyükşehir
olacak şehirlerarasında esamen okunmuyor. Okunmadığı gibi seni
bu hallere düşüren suçlular da ortalık yerlerde caka satıyor.
Eskiden köyleri bırak yaylalar bile üretim yaparlardı.İşte o yaylalardan
biride benim ve babamın çocukluğu’nun geçtiği Barak yaylası.
Bahar ayların da bir
heyecan sarardı yaylacıları.Uykularımız kaçardı geceler
boyu.Hazırlıklar bitse de bir yola koyulabilsek.Sürü sahipleri hayvanlarının
tüm eksiklerini giderdikten sonra sıra onların süslenmesine gelirdi.Öncelikle
tekelere ve büyük koçlara kazan kelekleri satın alınmakla işe
başlanırdı.Eğer diğer koçların ve keçilerin kelekleri eksikse
onlar da tamamlanırdı.Daha küçük hayvanların ve ineklerin zilleri
de bulundu mu artık sıra, süslenecek atların ve katırların korlarına
gelmiş olurdu.Keçi kılından yapılmış büyük çuvallara, yaylaya
gidecek yüklerde koyuldu mu yaylacılar göçe hazır demektir.
Ertesi gün şafak
vakti sürüdeki tekelerin kazan keleklerinin sesinin yeri göğü inletmesiyle
göç borusu ötmüş demektir. Aman Allahım! ne müthiş bir şey.
Bir tarafta koyun,keçi,çoban köpekleri, inekler,atlar ve sabah horozlarının
sesi diğer tarafta ise kazan kelekleri,kelekler,ziller ve atların
korlarının sesi.Yemin ederim böyle bir müzik ahengini Mozart bile
oluşturamaz.
Yola düştün mü
çoluk çocuk, Barak obasına göç başlamış demektir. İlk günün
sonun da, Tirebolu da düşün eder yayla göçü. Eğer yağmur yağıyorsa
kıl çulu çadırları kurulur ve orada yatılır, ertesi sabah tekrar
yolculuk başlar. Aslancık,Zendinbaşı ve Eymürbaşı arası
yapılan yolculuk bazen Çilekli hanında, bazen bir düzlükte bazen
de Sıracadaki handa son bulurdu.Üçüncü geceyi Ağaçbaşın da
ki kahvede geçirdikten sonra dördüncü gece ya Kazıkbelinde yatılır
ya da Barak obasına ulaşılırdı.
Tüm bu çileli yolculuklara
rağmen oradaki samimiyeti, paylaşımı ve dostluğu hayatımın hiçbir
döneminde ve hiçbir kimsede görmedim.
Bu dost yolculuğunda,
açlığımızı ayrandan yapılmış süzme ,mısır ekmeği,keçilerden
sağılan süt ve pekmezlerle giderirdik..
Ali zafer Topşir
