Başlangıcı rahmet, ortası mağfiret sonu ise felaha erme olan bir  ramazanın daha sonuna geldik. Oruçlu olmanın   hassasiyetiyle  anlayış ve davranış olarak  daha esnek gibi görünsekte, son günlerde artan  terör saldırıları  nedeniyle  verilen   şehitlerimiz ve  cenaze törenlerideki trajik görüntülerden,    iftar açarken yudumladığımız suyu dahi  sorgular  hale geldik.

                   Evet  … gerildik sözü bile kifayetsiz artık. Bu kadar mı ? Ne mümkün. Orta doğu her zamankinden daha kanlı, bitmeyen, dinmeyen acılarıyla  Afrika .  Bu arada daha önce bilmediğimiz İslam coğrafyalarını da öğrendik. Nasıl mı? Sadece ve sadece  Müslüman olmalarından dolayı budistlerin yapmış olduğu  vahşet ve  aşağılık, bizlere  Arakan’ da da kardeşlerimizin olduğunu öğretti. Şunu artık çok iyi anladık ki, nerede bir ( sözde )  bahar yaşanıyorsa, nerede bir insanlık dışı vahşet, şiddet, aşağılık varsa, bilinesin ki mağdurları Müslümanlardır.

                  Dostlar bayramınızı kutluyorum demeye dilim varmıyor. Düşünüyorum, bu kadar acı ve gözyaşının içinde değil bayram kutlamak, bayramlaşmak için el sıkışmak dahi zor geliyor. Allah (C.C.) yar ve yardımcımız olsun. Çok fazla bir şey istemiyoruz.  Modern silahlarla enkaza dönmüş camilerde, korku dolu bakışlı çocuklarla   değil, bayramın gerçek çocuklarıyla   sevgi ve muhabbetle  kucaklaşacağımız bayramlar dileğiyle.

                                                                                                                                                                                        Ali Zafer TOPŞİR