İslam ülkelerinin yönetiminde, geçmişten beri iki ahlak hâkim olmuştur.

Birincisi muaviyenin temsil ettiği Eşkıya ahlakı, ikincisi ise Ömer Bin Abdülaziz’in temsil ettiği Evliya ahlakı. 

      Birinci ahlakta varlık Allah’ın, yöneticide yönetimi Allah adına yaptığı için tüm varlık yöneticinin demektir. Öyleyse;

      Yönetici, vakıf mallarına, hazine mallarına gerekirse insanların varlıklarına el koyabilir. Bu ahlakta insanlar göreve getirilirken liyakat aranmaz, sadakat yeterlidir.

        Sadakat göstermeyen vali alınacaaaaaaak al.

      Sadakat göstermeyen bürokrat alınacaaaaaaak al.

      Sadakat göstermeyen il, ilçe başkanları alınacaaaaaaak al.

      İkinci ahlakta ise Ömer Bin Abdülaziz gibi, bırak varlık biriktirmeyi, kendi varlığını bile halka dağıtacaksın ki, halk zengin olsun. Kısaca dostlarım birinci ahlakta halk fakir yönetici zengin, ikinci ahlakta ise halk zengin yönetici fakir.

      Ancak eşkıya ahlakına sahip olanlar şunu bilmelidirler ki “ Eşkıya dünyaya hükümran olmaz.”

      Hepinizin geçmiş kurban bayramını kutlarken, acizane bayramda etkilendiğim kimsesiz komşum ve sahipsiz Giresun uma karaladığım ağıt şiirini yazıyorum. 
 

                 GİRESUN’ A AĞIT 

      Seni çok özledim, özledim gülüm

      Eşkıya tavırlar dünyaya zulüm

      Beklerim gelmiyor, gelmiyor ölüm

      Bu bayram kapımı açan olmadı

      Sevgi şerbetini içen olmadı  

      Çocukluk günlerim, Barak obası

      Kümbet ile Bektaş cennet yaylası 

      Eğribelin, Erimezin çorbası...

      Bu bayram kapımı açan olmadı

     Sevgi şerbetini içen olmadı  

     Yunus mevlasına koştu da koştu

     Derviş  tekkesinde yandı tutuştu

     Taş  başı gönlüme, gönlüme düştü

     Bu bayram kapımı açan olmadı

     Sevgi şerbetini içen olmadı 

     Binlerce ihanet binlerce hile

     Tut elimi, elim değsin eline

     Sinem delik deşik hep lime lime

    Bu bayram kapımı açan olmadı

     Sevgi şerbetini içen olmadı 

      Ali Zafer TOPŞİR