Günün İlk Işıldayan
Işık Demetiyle Birlikte
Rüzgâr Esintisinin Ilık
Neminin Kulağa Gelip
Bir Dost Sesiyle Uyanması
Yaşama Sevinci Verir “Birey”e,
Yüzyıllara Uzanacak.
H.Senday TUNCER
Kördüğümdür yaşam, belli belirsiz
olaylar zinciri devam edip sürükler “Bireyi.” “Bensiz ve Bizsiz” anlam
karmaşası içinde yaşamın devinim gücü azalmaya yüz tutar.“Gerçek ve Gerçek
Dışı” karşıtlığı “Bireyi” bir ağ gibi sarar, bu kurtulma istençi “Birey”in son
çırpınışıdır artık yeryüzünde, iki farklı cins bireyin birbiriyle oynaşıp
birleşircesine “Birey”in de kendi doğasına aykırı tutum içinde davranması onu
kimliksizleştirip niteliksizleştirmekte.
Deniz köpüğünün dalgayla ayrışıp
birleşmesi ve gökyüzünde şimşeğin havayla karışıp toprağa inmesi doğanın
neden-sonuç ilişkisinin elle tutulur, gözle görülür ispatlanır gerçeği.O zaman
biz doğanın bu ilkesel gerçeğini bilimsel olarak algıladığımız zaman uygulamada
ancak bu kuralı bozup niçin “Birey”leşmenin gerçek değerlerine göre
davranmıyoruz?
İşte Can Dostlarım bu sorunların
ikilemi yüzyıllar boyunca “Birey ve Toplum” ilişkisini süreğenleştirmekte ve
iletişimsizliğin temel nedenini oluşturmakta, bu iletişim kurmama da ise temel
etken birbirimizin duygusal düşüncesini kavramayıp algılamama sonucunu ortaya
çıkarmakta. Niçin ve neden hiç birimiz birbirimizin değerinin farkındalığının
gücünü algılamayarak birbirimize sahip çıkmıyoruz? Bu soruyu kendimize ve
toplumumuza yönelttik mi hiç?
Tabii ki bu sorunun yanıtı “Bireysel
Hak ve Özgürlükleri” önemsememekten, hiçlik duygusunun toplumsal anlamda
yozlaşmasından ileri gelmekte ve kaynaklanmakta. Bu sorunun gerçekte yatan tek
kaynağı “Sevgisizlik,” sevgisizliği gün yüzüne çıkaran, alt benlik ve üst
benlik bileşimini birbirine kenetleyen etkenler ön planda. Alt benlik
doygunluğu ve üst benlik gelişimi engellendiği takdirde “Sevgi Kültürü”nün
doğurganlığı ve topluma yansıması yarıda kalır.Alt benlik; hırsların,
çıkarların, sömürme ve faydalanma duygusal düşüncesi etrafında toplanıp
yoğunlaşır ana rahmine düşen bebeğin beyin kıvrımlarında. Üst benlik; ön
yargılar, toplumsal gelenekleştirilmiş şartlandırmalar “Birey”in hak ve
özgürlüğünü elde edemeyip savunmamasında ortaya çıkar, somutlaştırdığımız zaman
örneğin: “kızım veya oğlum başkaları ne der? Bak işte saçını bu şekilde
ayırırsan gülerler sana” gibi çoğaltımları, yaptırım içeren kalıplaşmış
davranış düşünce biçimini toplumsal yaşantıdan öğreniriz. Bırakalım artık
şekillendirilmiş davranış kalıplarını benimsetip yaygınlaştıran bu biçimleri
çünkü birey bireyin aynasıdır, bireyin toplumsal evrimini yine bireyin
birbirine benzemesi, yansıması gerçekçiliğinde algılamak gerekir, birey
toplumun yapı taşıdır. Hepimiz bu baskıların toplumda korku kültürünün
yeşermesine, oluşmasına neden olduğunun bilincindeyiz davranışlarımızla bu
durumu kanıksatarak. Birbirimizin içindeki içtenliği, olduğu gibi görünme,
güven v.b. kısacası: yaşamı öldürmekte. Böylece sahte davranışların oluşmasına
yol açmakta. Bu yüzden “Sevgisi” yitik bir toplumuz biz. Bu toplumsal
hezeyanlardan, sayrılardan kurtulmanın ilk adımı ilköğretimden itibaren
başlayarak orta öğretim programına kadar geçen süreçte “Psikoloji
Dersleri”nin okutulması ve öğretilmesi gerekmekte, özellikle çocuklara “özür
dileme ve teşekkür etme” nin öneminin kavranmasının kaçınılmaz bir toplumsal
gerçekçilik olduğu tabii ki unutulmaması lazım,ders kitaplarını ezberlemekten
çok yorumlama ve zihinde yaşatma, canlandırma biçimi devreye girerek hafızaya
kazıtılması en önemli seçenektir, bununla birlikte evlenecek olan farklı iki
cins bireyler için “Evlilik Okulları”nın açılıp örneklendirilmesi ve
“Psiko-Drama” kurslarının ülke çapında yaygınlaştırılması T.C.’de uygulanması
kaçınılmaz ana hedefler içinde olması gerekir. Böylece “Birey”ler arasındaki
kurulacak bu iletişimsel duygusal sağaltım yaşamın vaz geçilmez mutluluk
kaynağı olacaktır. Benlik; “Sevginin özünü” oluşturan ana koşul benlik
kavramının davranışında ortaya çıkar, saflık, ruh temizliği ve bireyin hem
kendine hem de toplumuna karşı yerine getirdiği sorumluluk duygusal düşüncesi
“Benlik” in iç güvenini oluşturur, böylece “Sevgi”nin temelini içselleştirip
meydana getiren ana öğe, bireysellikten yola çıkıp karşımızdaki kişiyi kendimiz
gibi yerine koyup algılamak ”Beni” “Biz” olarak çoğaltıp ve “Beni “Bize”
ulaştıracak toplumsal güce, insan severliğe elde etmekten geçer. İşte gerçek
demokrasi davranış biçimi ve anlayışı “Benlik” kavramının olgunlaştığı bireylerin
kişiliklerinde yaşayıp uygulayanların ortamında yeşerip gelişir ve böylece
birey düşündüğünü uyguladıkça, onu yaşamının bir halkası haline getirdikçe
uygarlaşır.
Yaşamın kıyısından akıp giden suyun
berraklığında “Sevgi ”yi duyumsamamak beynimizdeki nöronların ölmesine ve hiç
olup gitmenin yok oluşuna neden olur, karşımızdaki bireyi ötekileştirdikçe,
kendimiz gibi düşünmedikçe toplumsal yalnızlığımız ve hiçlik duygusal
düşüncemiz çoğalıp gider, bununla birlikte toplumsal şartlanmalar içinde beynin
akışını kısırlaştırmış ve böylece doğanın devinimsel gücünü yok etmiş oluruz,
bu doğrultuda kişinin benliği kendi bireysel gerçekçiliğinden uzaklaşarak
kendine yabancılaşacaktır. Kişi kendi içine dönüp bireysel hiçliğini ve
toplumsal yalnızlığını ancak ve ancak “Karşılıksız, Pazarlıksız” olarak
“Sevgi”nin duygusal düşüncesi içinde uyguladığı taktirde evrenselleşir. Bu
evrenselleşmede yanımızdaki bireyin sorununu ve sevincini kendimiz
yaşamıyormuşuz, paylaşmıyormuşuz gibi algılamayıp duyumsamazsak, bir yaşam felsefesi
biçimine dönüştürmezsek (Empati İlişkisi Kurmaksızın)“İnsan sever olmama”nın
erdemine ve onuruna ulaşmayıp kendi içsel doğamıza aykırı hareket ederiz.Gerçek
devrim bireyin içsel dünyasına yapılan bir yolculuktur, amansız mücadeledir, bu
şekilde gerçek devrim bireyin içsel dünyasına inip yakalayarak onu
davranışlarıyla eyleme uygulamaktan geçer. “Bireyselleşmeden” bir toplum “İnsan
sever” olmaz, dil, din, ırk, renk, mezhep ayırımı gözetmeksizin bireyin kişilik
haklarına saygı göstererek, özellikle ona yazma, düşünme, eyleme geçirme
yetkisini vermek gerekir. Bireyin sosyal hakkı korunmaksızın toplumun çağdaş
uygarlık düzeyine ulaşmasından söz edilmez. “Klasik Batı Müziği”
tutkunluğu olan bireyler Klasik Batı Müziğinin gereklerini ve ereklerini yerine
getirmenin farkındalar mı acaba? “Birey”in kendi yaratılışından itibaren elde
edip “İnsan severleştirdiği” kazanımları (güvenilirlik, erdem, onur, dürüstlük,
mış gibi yaşamlara karşı verdiği savaşım v.b.) göz ardı etmek ve onun özlük
haklarını çiğnemek ne kadar gerçekçi olur Klasik Batı Müziği dinleyerek? Klasik
Batı Müziğinin kaynağı “Demokrasi”nin özündeki var oluştur çünkü,
“Bireysellikten insan severliğe” geçen “Demokrasi” anlayışında, tutkusunda
biçimlenir Klasik Batı Müziğinin varlık nedeni.
“İnsan severliğin” zıt karşıtı “İnsan
sendecilik”, “Hadi oradan Sen de adam mısın? Sen kimsin?” fikrinin
toplumsal yaşamda uygulanmasıyla kapıdan yüzünü gösterir. Bu durum bireylerin
birbirlerini horlamasına ve küçük düşürmesine yol açar. Aksine bireyler eşit hak
ve özgürlüklere sahiptir ve bireyin bireye bu şekilde düşünüp davranması onun
hiçbir değere ulaşmadığının göstergesidir, artık “O” yaşamdan kopmuş cansız,
ölü bir yaratık haline dönüşmüştür, işte böylece
“Birey” yaşamsal değerin farkındalığının bilincinde davranarak kendini aşma
olanağına kavuşur.
Kendi
İçsel Devrimlerini Alt Benlik ve Üst Benlik Yapısı İçinde Oluşturmuş Bireylerin
Yaşadığı Toplum Sömürülmeyi Hak Eder.
H.
Senday TUNCER
