İŞTE HAYATIMDAKİ EN ZOR ANLARIMDAN BİR KISSA
(ANIM)
Yıl 2005 yer Bursa Uludağ üniversitesi tıp
fakültesi çocuk bölümü, henüz 3
aylık olan oğlum Şefik rahatsızlanmıştı.Doktorlar acil kana ihtiyaç olduğunu söylediler. Saat 24 gece yarısıydı, acil kan
bulmam gerekiyordu, bu durum beni şaşkına çevirmiş neye uğradığımı şaşırmıştım, ama acele etmem gerekiyordu.
Hemen yola koyuldum yanımda bir
kaç arkadaşım vardı, önce hastaneyi araştırdık. Gerekli olan kan gurubu (O RH
-) çok zor bulunan bir kan gurubuydu. Hastanede bulamamıştık ama bir şekilde
bulmam gerekiyordu, çünkü çocuğum göz göre - göre gidiyordu. Arkadaşlarla birlikte hemen hastahanenin
yakınında bulunan öğrenci yurduna koştum. Çok sayıda
öğrenci vardı. Yurdun kapısına vardığımızda; "Rektör bu akşam geldi, rahatsız edemeyiz" dediler.
Oysaki uykudan daha önemli olan bir çocuğun hayatıydı.
O kadar ısrar etmemize rağmen bir türlü anons yaptırmadılar. Dakikalar süratle
geçiyordu, zaman kaybetmemek için daha fazla beklemedik. Hastanenin yakınında
askeri birlik vardı, burası mutlaka verir kanı diye umud ederek, nöbet noktasındaki Asker arkadaşımıza durumu izah ettik oda yardım etmek istedi,
hemen üstlerine bildirdi. Ama hiç beklemediğimiz bir cevapla karşılaştık,
Peygamber ocağı dediğimiz yerde subayın cevabı bizi kahretti, aynen şöyle;
"Askeriyede bu saatte kan olmaz"! bu nasıl bir cevap, bu nasıl insanlık. Acep burada
ve Üniversitenin öğrenci yurdunda, Rektör veya bir Subaya kan lazım olsa bu
şekilde davranılır mıydı. Rektör var bu gece rahatsız edemeyiz mi derlerdi.
Yoksa Askeriyede bu saatte kan olmaz diyebilirler miydi. Yazık ki ne yazık.
Çaresizdim, zaman çok önemliydi. Bize; Askeri birlik yakınlarda bir İmam Hatip
olduğu söylendi, aradığınız kanı orada bulabilirsiniz dediler. Gecenin yarısıydı, İmam Hatip'i
bulamadık ve çaresizce tekrar Hastaneye geldik, Çok daralmıştım. Tevekkül edip ağlamaktan başka çarem olmadığını düşünerek bir köşeye çekildim, kendimi tutamayıp biraz
ağladım. Biz hastane ve çevresinde kan ararken, Yalova’da da
kardeşlerim ve arkadaşlar kan aramaya devam ediyorlardı. Sevindirici haber Yalova’dan
geldi. Kardeşimin kayın validesinin kanı tutmuştu, çok sevinmiştim. Konuyu fazla uzatmak istemiyorum.
Seniye Karahasan yengeme tekrar teşekkür ediyorum. Ayrıca diğer kanı tutan ve kan veren ismini
hatırlayamadığım arkadaşıma da çok teşekkür ediyorum. Allah (c.c) her ikisinden de
razı olsun. Böyle bir durumda olup da kana ihtiyacı olan herkese Allah (c.c)yardım etsin.
Ümit Demir
