Nurullah AYDIN
19 Aralık
2012-ANKARA
Otoriter yönetimlerde; yargı
ayakbağıdır. Yönetim herşeydir. İktidar mutlak yetkilidir.
Demokrasi ise; yasama, yürütme
ve yargı güçlerinin ayrı, ayrı ellerde olması ve birbirinden kalın çizgilerle
ayrılması esasına dayanır.
Bu
düşüncenin uygulanması için insanoğlu tarihsel süreçte çok bedeller ödemiştir.
Siyasi
iktidarın güç despotizmini önlemek ve çoğunluk karşısında azınlık haklarını
korumak için hukuksal eşitliğin
devlet yaşamında egemen olması için hukuk
devleti ilkesi kabul edilmiştir.
Siyasi iktidarın
yargısal denetimi;
keyfiliğin yandaşlığın önlenmesi için güvence olarak görülmüştür.
Bugün;
Türkiye'de adalet, hukuk beklentileri karşılıyor mu, demokrasi sağlıklı
işliyor mu?
Türkiye'de; hukuk yargı,
adalet, yasalar artık insicamını kaybetmiş durumda. Kişilere konumlara göre
değişen değiştirilen yasalar, farklı uygulamalar, toplumdaki adalete olan güven
duygusunu sarsıyor. Soğukkanlı olunması gereken bu ortamda hukukçulara büyük
görev düşmektedir.
Suç
dosyalı,
yani yargılanması gereken milletvekillerinin oluşturduğu TBMM nelerle
uğraşıyor! Suçlular meclisi ülkenin kanunlarını yapıyor, ülkeyi
yönetiyor.
Yargılama
ve kanunlar konusunda çaba gösteren elbette var. Bazıları hukuksuzluklarını
gözardı ederek zaman zaman hukuk, demokrasi, özgürlük savunucusu kesiliyorlar.
Öylesine ki; siyasiler
tarafından, ölçüsüz hakarete varan ithamlarda bulunuluyor.
Hukuku
belirleyen siyaset kurumu’dur.
Demokratik hukuk devletlerinde siyasetin hukuku yapma yetkisi de elbette
sınırsız değildir. Yargısal denetim ve
kuvvetler ayrılığı ilkesi de bunu gösterir.
Siyaset, yürürlükteki
hukuk değiştirilmedikçe ona uymak zorundadır. Mahkeme kararlarının yasama ve
yürütmeyi bağlaması bu nedenledir. Yasama organı, evrensel hukuk
kuralları ve demokratik hukuk devletiyle uyumlu biçimde hukuku değiştirebilir.
Bu açıdan; Anayasa
Mahkemesi ve Danıştay kararları, bağlayıcı kararlardır.
Türkiye; Hukuk
devleti olma yolunda önemli aşamalar geçirmiştir. Yine de; siyasiler
hukukun üstünlüğü yerine siyasetin, milli iradenin üstünlüğünde ısrar ediyor.
Siyasi iktidarlar, Yargısal denetime tahammül edemiyor.
Çağdaş
demokrasilerde yargısal denetimden şikayet eden yokken, demokrasi bilincinin
oluşmadığı ülkelerde yargı, ayak bağı olarak görülür.
Adalet
adına adaleti katleden yargı ise felaketlerin büyüğüdür.
Siyasi iktidarın emrinde yandaş kayırmacılığına
dayalı yargı anlayışı toplumsal yıkımdır.
Günün
Sözü:
Mutlak iktidar elinde adalet, adalet değildir.
