Allah, kulu olan insanı seviyor. Çünkü nefes alsın diye oksijeni yarattı, içsin diye suyu, yesinler diye bitkileri ve hayvanları yarattı.

Yani, Allah’ü Teala bütün kâinatı insanlara hizmetine sunmuştur. Bunun sebebi de Allah’ü Teala’nın katında en değerli ve şerefli yaratılmış varlık, insandır.

Allah’ü Teala tarafından bu kadar değer verilen insanın kendini incelemesi ve tanıması gerekmez mi? Allah’û Tealâ insanları yaratmadan önce melekler ve cinler vardı. Hatta kâinatta yaratılmış olan her şey insanlardan önce yaratılmıştı. Allahû Tealâ, insanı yaratmadan önce yarattığı bütün mahlûkatı insan için hazırlamış ve hepsini insanın emrine vermiştir.

Allah’ın katında en çok sevilen mahlûkların başında insan gelir. Biz insanlar kendimizi ne kadar iyi tanırsak, Allahû Tealâ’nın bizi nasıl yarattığını ne kadar iyi bilirsek, o kadar Allah’a yakın oluruz. Peygamber Efendimiz Muhammed Mustafa (S.A.V), bir hadisinde şöyle söylüyor: “Men arefe nefsehu fekad arefe rabbehu.” “Nefsini bilen rabbini bilir.”

Şeytanın hedefi; Allah neyi yasak etmişse, insanlara onu güzel göstermek ve böylece insanları Allah`ın yasak ettiği fiilleri işlemeye sevk etmektir.

Allahû Tealâ, Bakara Suresi’nin 29. Ayeti Kerimesi’nde şöyle buyuruyor:

2/BAKARA-29: Huvellezî halaka lekum mâ fîl ardı cemîan summestevâ iles semâi fe sevvâhunne seb’a semâvât(semâvâtin), ve huve bi kulli şey’in alîm(alîmun).

O (Allah) ki, yeryüzünde olanların hepsini sizin için yarattı. Sonra (kudret ve iradesiyle) göğe yönelip, onları da yedi (kat) gök olarak düzenledi. Ve o, Alîm`dir (her şeyi en iyi bilendir).

Allahû Tealâ, sadece yeryüzünde olanları değil; yarattığı bütün mahlûkatı, bütün kâinatı insan için yaratmıştır. Allahû Tealâ, Casiye Suresi’nin 13. Ayet-i Kerimesi’nde diyor ki:

45/CÂSİYE-13 “وَسَخَّرَ لَكُم مَّا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا مِّنْهُ إِنَّ فِي ذَلِكَ لَآيَاتٍ لَّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ”

Ve sahhare lekum mâ fîs semâvâti ve mâ fîl ardı cemîan minh(minhu), inne fî zâlike le âyâtin li kavmin yetefekkerûn(yetefekkerûne).

Ve göklerde ve yerde olanların hepsini kendinden (bir lütuf olarak) size musahhar (emre amade) kıldı. Muhakkak ki bunda, tefekkür eden bir kavim için mutlaka âyetler (ibretler) vardır.

Her rüyada nefs vücuttan ayrılır ve sonsuz hızla hareket etmek imkânının sahibidir. Bilinmeyen âlemlerde, bilinmeyen insanlarla karşılaşırsınız. Ve oralar normal standartlarda uzay araçlarıyla da olsa kolay kolay gidilemeyecek çok uzak yerler de olabilir.

Ruh, vücuttan ayrıldıktan sonra Allah`a doğru yaptığı seyr-i sülûk adlı yolculukla, göklerde olan bütün gök katları insanın emrine musahhar kılınmıştır ve de ruh onlara adım adım yükselir. Bu yolculuğu Allah`ın kalp gözüne gösterdiği kişi görür ki gerçekten her gök katındaki şeyler emre musahhar kılınmışlardır.

Faydasız ilim sahipleri, Allah’a ulaşmayı dilemeyenlerdir. Faydasız ilim sahiplerinden Allah`a sığınırım.

Hayata yeniden başlamak istemez misiniz? Hayatınızdaki eksik parçayı tamamlayınız. O`nu bulan neyi kaybetmiş? O`nu kaybeden neyi bulmuş. Herkes dini, nefsi kadar yaşar. Allah`a ulaşmayı dileyiniz, nefsinizin esiri olmayınız.

Eğer bir insan; "Ben Allah için yaratıldım, ruhumu mutlaka Allah`a ulaştıracağım, bundan eminim" diye kesin bir îmânın sahibiyse, bu kişi mutlaka ruhunu Allah`a ulaştırıp, onlar hidayete erecek olan kişilerdir.

30/RÛM-32 “مِنَ الَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَكَانُوا شِيَعًا كُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَيْهِمْ فَرِحُونَ”

“Minellezîne ferrakû dînehum ve kânû şiyeâ(şiyean), kullu hızbin bimâ ledeyhim ferihûn(ferihûne).”

(O müşriklerden olmayın ki) onlar, dînlerinde fırkalara ayrıldılar ve grup grup oldular. Bütün gruplar, kendilerinde olanla ferahlanırlar.

2/BAKARA-8 وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللّهِ وَبِالْيَوْمِ الآخِرِ وَمَا هُم بِمُؤْمِنِينَ

Ve minen nâsi men yekûlu âmennâ billâhi ve bil yevmil âhıri ve mâ hum bi mu’minîn(mu’minîne).

Ve insanlardan bir kısmı derler ki: “Biz Allah`a ve ahiret gününe (hayatta iken ruhun Allah`a ulaşacağı güne) îmân ettik.” Ve onlar mü`min değillerdir.

Bir kişi insan ruhunun ölümden evvel Allah`a ulaşabileceğine inanmazsa, ruhunu Allah`a ulaştırmayı dileyemez. Bu dilek yoksa kişi mü`min olamaz.

2/BAKARA-11 وَإِذَا قِيلَ لَهُمْ لاَ تُفْسِدُواْ فِي الأَرْضِ قَالُواْ إِنَّمَا نَحْنُ مُصْلِحُونَ

Ve izâ kîle lehum lâ tufsidû fîl ardı, kâlû innemâ nahnu muslihûn(muslihûne).

Onlara (Allah`a ulaşmayı dilemedikleri için, kalpleri engelli ve başkalarını hidayetten men ettikleri için Allah`ın hastalıklarını artırdığı insanlara): “Yeryüzünde fesat çıkarmayın (başkalarını Allah`ın yolundan men etmeyin)!” denildiği zaman: “Biz sadece ıslâh ediciyiz.” dediler.

ALLAH`A ŞİRK KOŞMAK, EN BÜYÜK GÜNAHLARDAN BİRİDİR

2/BAKARA-96 “وَلَتَجِدَنَّهُمْ أَحْرَصَ النَّاسِ عَلَى حَيَاةٍ وَمِنَ الَّذِينَ أَشْرَكُواْ يَوَدُّ أَحَدُهُمْ لَوْ يُعَمَّرُ أَلْفَ سَنَةٍ وَمَا هُوَ بِمُزَحْزِحِهِ مِنَ الْعَذَابِ أَن يُعَمَّرَ وَاللّهُ بَصِيرٌ بِمَا يَعْمَلُونَ”

“Ve le tecidennehum ahrasan nâsi alâ hayâtin, ve minellezîne eşrakû yeveddu ehaduhum lev yuammeru elfe seneh(senetin), ve mâ huve bi muzahzihıhî minel azâbi en yuammer(yuammere), vallâhu basîrun bimâ ya’melûn(ya’melûne).”

“Ve onları, hayata karşı insanların en hırslısı bulursun. Ve (hatta) o şirk koşanlardan herbiri şâyet bin sene ömürlendirilse, (yaşamayı) ister. Onun ömrünün uzatılması, onu azaptan uzaklaştırıcı değildir. Allah yaptıklarınızı en iyi görendir.”

Dünya hayatı, nefsin taleplerine dayalıdır. Nefsin kalbi doğuştan itibaren öfke, kin, kıskançlık, haset, düşmanlık, iptilâlar, isyan, cehalet, cimrilik gibi nefsin afetleriyle doludur. Ve şeytan, hepsine tesir etmek imkânının sahibidir.

Şeytanın hedefi, Allah neyi yasak etmişse, insanlara onu güzel göstermek ve böylece insanları Allah`ın yasak ettiği fiilleri işlemeye sevk etmek, Allah neyi emretmişse onları da çirkin göstermek ve insanları Allah`ın emirlerinden uzaklaştırmaktır. Nefsin afetleri zaten Allah`ın yasak ettiği fiilleri ister, Allah`ın emrettiği şeylere karşı çıkar. Şeytanın bütün talepleri, nefsin afetlerinin talebiyle paraleldir. zaten nefs bu istikamette teçhiz edilmiştir. Şeytan nefsi daha çok güçlendirecek, ona cesaret verecek, onu Allah`ın yasak ettiği fiilleri daha çok işlemeye sevk edecek, Allah`ın emrettiği şeyleri yapmamaya daha çok istekli kılacak bir hüviyette bulundurmak ister. Bunun için sonsuz bir gayretin içindedir.

İsrail kavminin de doğuşlarından itibaren var olan nefslerinin Allah`ın yasak ettiği şeylere olan talebi ve nefslerinin Allah`ın emrettiği şeyleri yapmamaya karşı olan talebi üst seviyededir. Ve kim nefsine en çok tâbîyse, onlar en çok hırslı olanlar, şeytanın azdırdığı insanlardır.

Allahû Teâlâ’nın azabı mutlaka Allah`ı ve söylediklerini inkâr edenlere ulaşacaktır. Bu azabın muhtevasını Allah tayin eder. Bazı insanları yaşatmaya devam eder ama onlar yaşadıkça üzerlerine Allah`ın gazabını daha çok çekerler. Ve kıyâmet günü cehennem söz konusu olduğunda onlar, "Keşke o zaman gereğini yapsaydık da Allahû Tealâ bizi bir an evvel dünyadan almış olsaydı, bu kadar büyük azapların içine girmezdik." diyecekler.

Ve Allahû Tealâ şu gerçeği söylüyor: "Allah, yaptıklarınızı görendir."

Fesatın muhtevası, Rad Suresi`nin 25, Hac Suresi`nin 8 ve Mu`min Suresi`nin 56. Ayet-i Kerimeleri’nde verilmektedir.

Müfsitler, Allah`a ulaşmayı dilemedikleri için Allah`ın âyetlerinden gâfil ve Allah`a asi olan bu ilimsizler, Allah`ın emrini yerine getirmeyerek hidayetçiye tâbî olmazlar. Sadece kendileri emirleri yerine getirmeyerek cehenneme gitmenin ötesinde, Kur`ân-ı Kerim gibi nurlu bir kitaba dayanmadan el yazması kitaplardan verdikleri yanlış dîn bilgilerini diğer insanlara öğretip milyonlarca insanın da cehenneme gitmesine sebep oldukları için onlar yeryüzünde fesat çıkaranlardır: Allahû Tealâ bu faydasız ilim sahiplerinden Allah`a sığınmamızı Mu`min Suresi 56. Ayet-i Kerimesi’nde emrediyor.

40/MU`MİN-56: İnnellezîne yucâdilûne fî âyâtillâhi bi gayri sultânin etâhum in fî sudûrihim illâ kibrun mâ hum bi bâligîh(bâligîhi), festeiz billâh(billâhi), innehu huves semîul basîr(basîru).

Muhakkak ki, kendilerine gelmiş bir sultan (delil) olmaksızın, Allah`ın Âyetleri hakkında mücâdele edenlerin sinelerinde sadece (Allah`a) ulaşamayacakları bir kibir vardır. Artık Allah`a sığın, muhakkak ki O, en iyi işiten ve en iyi görendir.

Burada fesat ve ıslâh olmak üzere zıt iki kavram vardır. Fesat, insanları Allah`a ulaşmayı dilemekten men etmektir. Fesat çıkarmak, iki ayrı grubu oluşturmak demektir. Böyle bir şeyi İslâm kesinlikle emretmez.

13/RA`D-25: Vellezîne yankudûne ahdallâhi min ba’di mîsâkıhi ve yaktaûne mâ emerallâhu bihi en yûsale ve yufsidûne fîl ardı ulâike lehumul la’netu ve lehum sûud dâr(dâri).

Onlar, misaklerinden sonra (ruhlarını, vechlerini, nefslerini ve iradelerini teslim edeceklerine dair ezelde Allah`a misak verdikten sonra) Allah`ın ahdini bozarlar (ruhlarını, vechlerini, nefslerini ve iradelerini Allah`a teslim etmezler). Ve Allah`ın, O`na (Allah`a) ulaştırılmasını emrettiği şeyi keserler (ruhlarını Allah`a ulaştırmazlar). Ve yeryüzünde fesat çıkarırlar (başka insanların da Sıratı Mustakîm`e ulaşmalarına mani oldukları için fesat çıkarırlar). Lânet onlar içindir. Ve yurdun kötüsü (cehennem) onlar içindir.

22/HACC-8: Ve minen nâsi men yucâdilu fîllâhi bi gayri ilmin ve lâ huden ve lâ kitâbin munîr(munîrin).
Ve insanlardan (öyle) kimseler vardır ki; bir ilme, bir hidayetçiye ve nurlu (aydınlatıcı) bir kitaba sahip olmaksızın Allah hakkında mücâdele eder.

İslâm`ın emrettiği ıslâh ayrılıkları ve düşmanlıkları önlemek suretiyle insanlar arasında barışı, kardeşliği ve dostluğu tesis etmektir.

Allah`a ulaşmayı dileyerek mü`min olanlar mürşidin önünde tövbe ettiklerinde günahları sevaba çevrilir ve amilüssalihat yapmaya başlarlar.

Gerçekten ıslâh edici amellerde bulunanlar "biz sadece ıslâh edicileriz" diyen kişiler değil, bunların tam karşısında olup nefsin ıslâhıyla meşgul olanlardır. Bu öyle bir kurnazlık ki, bu kişiler hem Allah`ın yoluna girmezler hem Allah`a ulaşmaktan men ederler, hem de kendilerini Allah`ın yolundaymış gibi ıslâh ediciler olarak tanıtırlar.

Sahâbe, Peygamber Efendimiz Muhammed Mustafa (S.A.V.)`e tâbî olmuş ve tâbî oldukları anda nefs tezkiyesine başlamışlar, zikir yapmışlar. Zikirle, Allah`tan gelen rahmet, fazl ve salâvâttan fazıllar kalplerine yerleşmeye başlamış, ruhları da Allah`a doğru yola çıkmış; yedi kademede yedi gök katını aşarak Allah`a ulaşmışlardır.

İşte Rad Suresi`nin 25. Ayet-i Kerimesi’nde bu yolculuğu gerçekleştirmek istemeyenler, yeryüzünde fesat çıkaranlar olarak adlandırılmaktadır.

Allah`ın indirdiği Kitab`ın ruhuna ve Allah`a ulaşamamak söz konusudur. Kibirleri sebebiyle Allah`a ulaşmayı dilemeyen insanlar mürşide de tâbî olmazlar. Olmazlarsa Allah`a ulaşmaları da hiçbir şekilde mümkün değildir. Bu kibirli insanlar, kendilerine söylenenlere asla inanmazlar. Kur`ân, onlar için inanmış göründükleri ama inanmadıkları bir kitaptır. Bu konuyu en güzel A`raf Suresi’nin146. Ayet-i Kerimesi anlatıyor:

7/A`RÂF-146: Seasrifu an âyâtiyellezîne yetekebberûne fîl ardı bi gayril hakkı ve in yerev kulle âyetin lâ yu’minu bihâ ve in yerev sebîler ruşdi lâ yettehızûhu sebîlen ve in yerev sebilel gayyi yettehızûhu sebîl(sebîlen), zâlike bi ennehum kezzebû bi âyâtinâ ve kânû anhâ gâfilîn(gâfilîne).

Yeryüzünde haksız yere kibirlenen kimseleri, âyetlerimizden çevireceğim. Bütün âyetleri görseler, ona inanmazlar. Eğer rüşd yolunu görseler, onu yol edinmezler. Ve gayy yolunu görseler, onu yol edinirler. Bu; onların, âyetlerimizi yalanlamaları ve ondan gâfil olmaları sebebiyledir.

Kibirleri yüzünden mürşidleri küçük görürler. Allah`a ulaşmayı dilemezler, onlar kendilerini otorite sayarlar. Halbuki ne kendilerini kurtarabilirler ne de başka insanları. Böyle olunca da yani, tâbiiyet gerçekleşmeyince de, hiçbir zaman ruhları vücutlarından ayrılıp Allah`a ulaşamaz. Onlar, Allah`a ulaşılacağına inanmazlar. İnanmadıkları için de, hiçbir zaman Allah`a ulaşmayı dilemeyeceklerdir. Onlar "ruhu vücudundan ayrılan insan ölür." diyenlerdir.

Başka insanlardan da kim Allah`a ulaşmayı dilerse, buna mani olmaya çalışacaklardır. Bu sebeple, ne Kur’an’ın ruhuna ne de Allah`ın Zat`ına ulaşmalarına mani olan bir kibrin sahipleridirler. Ama onların, Allah`ın Zat`ına ulaşmaları hiçbir zaman mümkün olmayacaktır. Hâlbuki Allah`a ulaşmayı dileseler, onlar Allah`a ulaşmayacak; Allah ulaştıracak onları kendisine.

2/BAKARA-44 أَتَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبِرِّ وَتَنسَوْنَ أَنفُسَكُمْ وَأَنتُمْ تَتْلُونَ الْكِتَابَ أَفَلاَ تَعْقِلُونَ

E te’murûnen nâse bil birri ve tensevne enfusekum ve entum tetlûnel kitâb(kitâbe) e fe lâ ta’kılûn(ta’kılûne).

İnsanlara birr`i (tezkiye ve teslim olmayı) emrediyorsunuz da siz kendinizi unutuyor musunuz? Ve siz, Kitab`ı okuduğunuz halde hâlâ akıl etmiyor musunuz?

Birr müessesesine bakıldığında insanların ikiye ayrıldığı görülür. Ebrar, birrin sahipleri olarak, füccar da bütün negatif faktörlerin sahipleri olarak geçer. Bir başka ayırım da Kur`ân-ı Kerim`de, cennete gidecek olanların ebrar, cehenneme gidecek olanların da füccar adını almasıdır.

83/MUTAFFİFÎN-7: Kellâ inne kitâbel fuccâri le fî siccîn(siccînin).

Hayır, muhakkak ki, füccarın (şeytanın fücuruna tâbî olan kâfirlerin) kitapları (kayıtları, hayat filmleri) elbette siccîndedir (zemin kattan 7 kat aşağıda olan zülmanî kader hücrelerindedir).

83/MUTAFFİFÎN-18: Kellâ inne kitâbel ebrâri lefî illiyyîn(illiyyîne).

Hayır, muhakkak ki ebrar olanların (Allah`a ulaşmayı dileyenlerin, hidayette olanların) kitapları (kayıtları, hayat filmleri) elbette illiyyin`dedir (zemin kattan 7 kat yukarıda olan birinci âlemdeki kader hücrelerindedir).

Cennetin bütün katları, 3. basamaktan 28. basamağın sonuna kadar olan bütün kademeler, ebrarı ihata etmektedir. 1. ve 2. basamakta olanlar ise 7 kat cehenneme gidecek olanlardır. Allahû Tealâ`nın birr tarifi, Bakara-177`de verilmektedir:

2/BAKARA-177: Leysel birre en tuvellû vucûhekum kıbelel maşrıkı vel magrıbi ve lâkinnel birre men âmene billâhi vel yevmil âhırı vel melâiketi vel kitâbi ven nebiyyîn(nebiyyîne), ve âtel mâle alâ hubbihî zevil kurbâ vel yetâmâ vel mesâkîne vebnes sebîli, ves sâilîne ve fîr rıkâb(rıkâbi), ve ekâmes salâte ve âtez zekât(zekâte), vel mûfûne bi ahdihim izâ âhed(âhedû), ves sâbirîne fîl be’sâi ved darrâi ve hînel be’s(be’si) ulâikellezîne sadakû, ve ulâike humul muttekûn(muttekûne).

Yüzlerinizi doğu ve batı tarafına çevirmeniz (hakiki îmânı yansıtan) BİRR (ebrar kılacak davranış biçimi) değildir. Lâkin birr, kişinin, Allah`a, yevm`il âhire (Allah`a ulaşılan sonraki güne, hidayet gününe, vuslat gününe) meleklere, Kitab`a ve peygamberlere îmân etmesi ve sevdiği maldan, akrabalara (yakınlık sahiplerine) yetimlere, miskinlere (çalışamaz durumda olan ihtiyarlara), yolda kalmış yolculara, isteyen (muhtaçlara), köle ve (kurtulmaları için) esirlere vermesi ve namazı kılması, zekâtı vermesidir. Ve (Allah`a ve insanlara) ahd verdikleri zaman ahdlerine vefa edenler (yerine getirenler), zorlukta ve darlıkta ve şiddetli savaş halinde sabredenler, işte onlar sadık olanlardır. İşte onlar muttekilerdir (takva sahibi olanlardır).

Bir kişinin kazancında 7 grup insanın hakkı vardır. Sadece zekât vermekle kalmayıp zekâtın ötesinde onlara da haklarını vermelidir. Birr, kurtuluşun bütününü ifade eden bir kelimedir. Bütün cennete gidenler ebrardır ve muhtevası takvayla oluşur. Bütün cehenneme gidenler füccardır ve muhtevası da füccurla oluşur.

91/ŞEMS-7 وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا  Ve nefsin ve mâ sevvâhâ.

Nefse ve onu (7 kademede ahsene dönüşecek şekilde) sevva edene (dizayn edene) (andolsun).

"Nefse ve onu sevva edene andolsun." buyruluyor. Nefs, emmare, levvame, mülhime, mutmainne, radiye, mardiyye, tezkiye isimli 7 kademede tezkiye olur. Her kademede, başlangıçta tamamen afetlerle dolu olan nefs, %7 afetleri azalarak %51 temizlikte tezkiye olur ve ruh Allah`a ulaşarak teslim olur. Temizlik %100`e ulaştığı zaman nefs tasfiye olur. Ruh, vech, nefs ve irade sırayla Allah`a teslim olurlar.

91/ŞEMS-8 فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا  Fe elhemehâ fucûrehâ ve takvâhâ.

Sonra ona (nefse) fücurunu ve takvasını ilham etti.

Sonra Allah nefse fücurunu, yani devamlı günah işleyen bir dizaynı ve devamlı hayra dönük işlemler yapan takvasını ilham etti.

91/ŞEMS-9: Kad efleha men zekkâhâ.

Kim onu (nefsini) tezkiye etmişse felâha (kurtuluşa) ermiştir.

Allahû Tealâ Kur`ân`da: "hâlâ akıl etmez misiniz?" buyurmaktadır.

2/BAKARA-156 “الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ”

Ellezîne izâ esâbethum musîbetun, kâlû innâ lillâhi ve innâ ileyhi râciûn(râciûne).

Onlar ki, kendilerine bir musîbet isabet ettiği zaman: “Biz muhakkak ki Allah içiniz (O`na ulaşmak ve teslim olmak için yaratıldık) ve muhakkak O`na döneceğiz (ulaşacağız).” derler.

Allahû Tealâ, ruhun Allah`a tesliminden bahsetmektedir. Ruhu ölmeden evvel Allah`a ulaştırmak teslimlerden ilkidir. Allah`a ulaşmayı dilemek ve teslimler üzerimize 12 defa farz kılınmıştır. Huşû sahipleri Allah`a ruhlarını ölmeden evvel yakîn hâsıl ederek ulaştıracaklarına ve öldükten sonra da ruhlarının Azrail (A.S.) tarafından tekrar Allah`a geri döndürüleceğine kesin şekilde inanırlar.

İnsanoğlu Allah için yaratılmıştır. Allah için yaratılmak Allah`a teslim olmak için yaratılmak demektir. Ancak teslim olunca yaradılış gayesine uygun hareket edilmiş olur. Ve ruhun Allah`tan geldiğine, mutlaka Allah`a geri dönmesi lâzımgeldiğine inanan insan Allah`ın aslî hedefine ulaşmıştır. Allah için olmak üç vücudu ve iradeyi içine alır. Ruh, fizik vücut, nefs, irade onların yegâne sahibi olan Allah`a teslim edilmek için yaratılmışlardır. İnsan herşeyiyle Allah`a aittir.

2/BAKARA-45: Vesteînû bis sabri ves salât(sâlâti), ve innehâ le kebîretun illâ alel hâşiîn(hâşiîne).

(Allah`tan) sabırla ve namazla istiane (özel yardım) isteyin. Ve muhakkak ki o (Hacet Namazı ile Allah`a ulaştıracak mürşidini sormak), huşû sahibi olanlardan başkasına elbette ağır gelir.

2/BAKARA-46: Ellezîne yezunnûne ennehum mulâkû rabbihim ve ennehum ileyhi râciûn(râciûne).

Onlar (o huşû sahipleri) ki, Rab`lerine (dünya hayatında) muhakkak mülâki olacaklarına ve (sonunda ölümle) O`na döneceklerine yakîn derecesinde inanırlar.

Bakara-46`daki "emin oluş"la Bakara-157`deki "emin oluş" kesindir. Her ikisinde de insanlar ruhlarını ölmeden evvel, Allah`a ulaştıracaklarına kesin şekilde inanmışlardır. Her iki âyetteki bu kesinliğin sonucunu Bakara Suresi`nin 157. âyet-i kerimesinde görüyoruz. Eğer bir insan; "Ben Allah için yaratıldım, ruhumu mutlaka Allah`a ulaştıracağım, bundan eminim" diye bir kesin îmânın sahibiyse, bu kişi mutlaka ruhunu Allah`a ulaştırıp, onlar hidayete erecektir. Çünkü Allah hidayete erenlerin sadece onlar olduğunu, bundan sonraki âyette kesinleştirmiş.

BAKARA-120: ...inne hüdallahi hüvel hüda...

ALLAH’a ulaşmak varya işte o hidayettir

İnne: Muhakak ki şüphesiz ki,

hudâllâhi: ALLAH’a ulaşmak, ALLAH’a vasıl olmak,

huve: İşte o,

hudâ: Hidayettir.”

ÂLİ İMRAN-73: ...innel hüda hüdallah...

Muhakkaki hidayet ALLAH’a ulaşmaktır.

İnne: Muhakkak ki;

el hudâ: Hidayet,

hudallâhi: ALLAH’a hidayet olmaktır.”

Ey Allah’a ulaşmayı dilemeyenler…!

Allah’ın sizin için hazırladığı cennetlere koşmak istemiyor musunuz?

Neden?

Allah’ın davetine kulak vermeyip, dikkate almayanlar, şunu çok iyi bilin ki muhakkak ki hidayet Allah’a ulaşmayı dilemektir. Bu uyarıları Kuran-ı Kerim ayetleri aracılığı ile Allah sizlere bildiriyor. Bunları Allah’ın rızasını kazanmak, Allah’ın dinini yaymak ve O’na yardım etmek için yapıyoruz. Allah’ın bize ve bizim yardımımıza aslında ihtiyacı yok. Ama bizim Allah’ın emirlerine uymaya mecburiyetimiz var. Çünkü şöyle bir düşünün. Allah’ın ipinden başka tutunacak ve güvenecek neyimiz var ki?  İnsanları şeytanın yoluna gitmekten alıkoymak ve Allah’ın rızasını kazanmak için yapılan tebliğe dikkat ediniz. İnanıp inanmamak sizlerin iradesine bağlı, bizim işimiz sadece tebliğdir.

Hidayeti şimdiye kadar doğru yol olarak bildik, ama hangi yolun doğru yol olduğunu bilemedik.

Sırat-ı Mustakim, bir zıtlıklar abidesi olan insanın bünyesinde Allah’tan gelmiş olan ruhu, tekrar sahibine götüren yoldur. Yaşantınızın ve çevrenizdeki insanların düzelmesini istiyorsanız; Sırat-ı Mustakim’i kendinize tek doğru yol olarak belirleyip ve bu şekilde kendinizi düzeltmeye çalışın.

Yüce Rabbimizin hepinizi; hem dünya, hem de ahiret saadetine ulaştırması dileklerimle. Allah’a emanet olunuz.